ذوالقرنین در قرآن

ذوالقَرنَین واژه‌ای است عربی به معنی دارنده دو شاخ، دو سده یا صاحب دویست سال. ذوالقرنین یکی از شخصیت‌های قرآن و کتاب است. بر اساس قرآن، ذوالقرنین، سه لشکر کشی مهم داشت نخست به غرب، سپس به شرق، و سرانجام منطقه ای که در آن یک تنگه کوهستانی وجود داشت، او مرد مومن و موحد و مهربانی بود واز طریق عدل و داد منحرف نمی شد و به همین جهت مشمول لطف خدا بود، او یار نیکوکاران و دشمن ستمگران و ظالمان بود و به مال و ثروت دنیا علاقه ای نداشت، او هم به خدا ایمان داشت و هم به روز رستاخیز، او سازنده سدی بود، که در آن به جای آجر و سنگ از آهن و مس استفاده شده است و هدف او از ساختن این سد کمک به گروهی مستضعف درمقابل ظلم و ستم قوم بوده است.

ذوالقرنین در قرآن

داستان ذوالقرنین در قرآن در سوره کهف به این شرح آمده است:

و از تو در باره ذو القرنین مى‏پرسند. بگو: براى شما از او چیزى مى‏خوانم. (۸۳) ما او را در زمین مکانت دادیم و راه رسیدن به هر چیزى را به او نشان دادیم. (۸۴) او نیز راه را پى گرفت. (۸۵) تا به غروبگاه خورشید رسید. دید که در چشمه‏اى گِل‏آلود و سیاه غروب مى‏کند و در آنجا مردمى یافت. گفتیم: اى ذو القرنین، مى‏خواهى عقوبتشان کن و مى‏خواهى با آنها به نیکى رفتار کن. (۸۶) گفت: اما هر کس که ستم کند ما عقوبتش خواهیم کرد. آن گاه او را نزد پروردگارش مى‏برند تا او نیز به سختى عذابش کند. (۸۷) و اما هر کس که ایمان آورد و کارهاى شایسته کند، اجرى نیکو دارد. و در باره او فرمانهاى آسان خواهیم راند. (۸۸) باز هم راه را پى گرفت. (۸۹) تا به مکان برآمدن آفتاب رسید. دید بر قومى طلوع مى‏کند که غیر از پرتو آن برایشان هیچ پوششى قرار نداده‏ایم. (۹۰) چنین بود. و ما بر احوال او احاطه داریم. (۹۱) باز هم راه را پى گرفت. (۹۲) تا به میان دو کوه رسید. در پس آن دو کوه مردمى را دید که گویى هیچ سخنى را نمى‏فهمند. (۹۳) گفتند: اى ذو القرنین، یأجوج و مأجوج در زمین فساد مى‏کنند. مى‏خواهى خراجى بر خود مقرر کنیم تا تو میان ما و آنها سدى برآورى؟ (۹۴) گفت: آنچه پروردگار من مرا بدان توانایى داده است بهتر است. مرا به نیروى خویش مدد کنید، تا میان شما و آنها سدى برآورم. (۹۵) براى من تکه‏هاى آهن بیاورید. چون میان آن دو کوه انباشته شد، گفت: بدمید. تا آن آهن را بگداخت. و گفت: مس گداخته بیاورید تا بر آن ریزم. (۹۶) نه توانستند از آن بالا روند و نه در آن سوراخ کنند. (۹۷) گفت: این رحمتى بود از جانب پروردگار من و چون وعده پروردگار من در رسد، آن را زیر و زبر کند و وعده پروردگار من راست است. (۹۸)

نظرات شما عزیزان:

مجید.م